فناوري و تكنولوژي هاي جديد

فيلم ساختاري به مجموعه‌اي از اصول و الگوهاي روايي اطلاق مي‌شود كه در فرآيند ساخت يك فيلم به كار مي‌روند. اين ساختار به فيلم‌سازان كمك مي‌كند تا داستاني منسجم و جذاب را روايت كنند. يكي از الگوهاي رايج در فيلم ساختاري، الگوي سه‌پرده‌اي است كه شامل مقدمه، ميانه و پايان مي‌شود. 
در مقدمه، شخصيت‌ها و وضعيت اوليه آن‌ها معرفي مي‌شوند و تنش اصلي داستان شكل مي‌گيرد. ميانه فيلم شامل توسعه داستان و چالش‌هايي است كه شخصيت‌ها با آن‌ها مواجه مي‌شوند. اين بخش معمولاً شامل نقاط عطفي است كه تنش را افزايش مي‌دهد و تماشاگر را درگير مي‌كند. 
پايان فيلم بايد به نوعي نتيجه‌گيري منطقي براي داستان ارائه دهد و تحول شخصيت‌ها را نشان دهد. اين پايان مي‌تواند قانع‌كننده يا غافلگيركننده باشد، اما بايد با داستان هماهنگ باشد.
علاوه بر اين، عناصر ديگري مانند ديالوگ‌ها، طراحي صحنه و موسيقي نيز در ساختار فيلم تأثيرگذارند. اين اجزا به ايجاد جو و احساسات در فيلم كمك مي‌كنند. در نهايت، فيلم ساختاري به عنوان يك ابزار مهم در هنر سينما، به فيلم‌سازان امكان مي‌دهد تا داستان‌هاي عميق و تأثيرگذاري را روايت كنند.